Een bijzondere dag

Is het zo’n bijzondere dag dan? Voor velen misschien niet; het is een dinsdag, een werkdag (of wellicht een vrije dag) maar het is vandaag ook de dag van dodenherdenking. En dat laatste speelt eigenlijk al jaren een beste wel belangrijke rol in mijn leven.

Canadese Begraafplaats

In Holten bevindt zich de Canadese Begraafplaats. Midden op de Holterberg; een ereveld met bijna 1400 graven van hen die gesneuveld zijn voor onze vrijheid. De begraafplaats wordt keurig verzorgd, wanneer je er ook komt, het ligt er altijd piekfijn bij.

Sinds jaar en dag is het de traditie om met Kerstavond kaarsen te plaatsen; op elk graf één. Dit wordt door de Holtense basisschoolkinderen gedaan. Ook ik deed hier vroeger aan mee. Je fietste er nog in het licht heen en nadien weer in het donker terug. Dan vierden we kerst met ons gezin, dineren aan de tafel in de kamer en later op de avond naar de kerk. En na afloop van de kerstnachtdienst gingen we nog een keer naar de Canadese Begraafplaats. Alle kaarsjes brandden dan nog en dat is werkelijk waar een heel indrukwekkend gezicht. Vooral met de stilte die er heerst. Dat doet wat met je, het maakt je stil en het maakt niet uit hoe oud je bent. Indrukwekkend.

Op 4 mei overdag wordt er een herdenking op de Canadese Begraafplaats gehouden. Dezelfde basisschoolkinderen zijn er dan ook weer. Zij leggen de eerste krans en later allemaal bloemen. Op elk graf komen bloemen te liggen. En ook daar deed ik vroeger aan mee. Mijn ouders vonden het belangrijk dat we dit meekregen en het was vooral vanzelfsprekend. Het hoort bij het Holtense.

Muziek

En via H.M.V. blijf ik een soort van verbonden met de Canadese Begraafplaats. Elke 4 mei zijn we met het orkest aanwezig voor een muzikaal eerbetoon. Het Wilhelmus, het Canadese volkslied en mooie koralen. Muziek maken is altijd mooi maar op de Canadese Begraafplaats heeft het een extra lading voor mij. Daar zittend, uitkijkend over al die graven en vooral het zien van de veteranen zet me altijd aan het denken. Het zijn de simpele woorden ‘vrijheid is niet vanzelfsprekend’ die me elk jaar weer even aan het denken zetten. Waarderen wat je hebt, dat je in vrijheid kunt leven.

Van de herdenking ’s ochtends gaan we door naar de plaatselijke herdenking ’s avonds bij het monument aan de Molenbelterweg. Een herdenking met vooral aandacht voor Holtense slachtoffers van oorlogen, toen en nu. Ook wederom indrukwekkend. De Last Post en de 2 minuten stilte.

Last Post

Die Last Post. Voor mij zo indrukwekkend dat ik altijd heb gezegd dat ik dat niet wil en kan spelen. De zenuwen om het niet goed te doen nemen de overhand. Tot vorig jaar; er is een landelijke oproep aan alle trompettisten om de Last Post vanuit huis te spelen. En ik twijfel geen moment en ga het doen. Indrukwekkend, naast de vlag vanuit het raam op de eerste verdieping. Twee minuten stilte en dan het Wilhelmus. Ik ben er zelf stil van.

Een jaar later

En dan is het nu 2021. Het tweede jaar op rij dat we niet samen kunnen herdenken. Met uiteraard alle begrip voor de situatie. Het is niet anders. Maar het voelt toch een beetje als een leegte. Vorig jaar maakten we filmpjes met het orkest van prachtige koraalmuziek, het Wilhelmus en sfeerbeelden van de Canadese begraafplaats. Met allemaal de hoop dat we in 2021 weer live zouden kunnen spelen. Maar helaas. Ook nu weer de filmpjes. In onze groepsapp staan we er even bij stil. We zien een heel klein voordeeltje dat we er vanochtend geen mooi weer bij gehad zouden hebben. Maar diep in ons hart weten we allemaal dat we veel liever daar toch hadden willen spelen dan thuis te zijn. Met elkaar maar vooral ook voor elkaar en om te gedenken. Een muzikaal eerbetoon wat voor ons zo belangrijk is.

Afgelopen dagen kreeg ik een paar keer de vraag of ik dit jaar weer de Last Post vanuit huis ga spelen. Met een beetje spijt moet ik ‘Nee’ antwoorden. Mijn trompet is al lange tijd buiten gebruik. Waarom? Ik beleef geen plezier aan thuis spelen zonder een doel, zonder orkest, zonder concerten.

En als je de Last Post wilt spelen dan doe je dat met een goede voorbereiding. Die was er vorig jaar wel, dit jaar niet. Ik doe het goed of ik doe het niet. Het is te beladen om ‘maar even’ te doen.

Daarom plaats ik het filmpje van vorig jaar nog een keer online. Voor mij een manier om er toch vandaag bij stil te staan. Want vrijheid…..dat is niet vanzelfsprekend!