ONVERWACHT

Manlief moet in Duitsland aan het werk en onze oosterburen stellen het zeer op prijs als je daar een papiertje kunt tonen waarop staat ‘Negativ’. Dus, goedgemutst, zonder klachten en nietsvermoedend naar de sneltest. Ai…hopende op de ‘Negativ’ kwam daar de ‘Positiv’ tevoorschijn. ‘Verdammt nochmal…’. Ja, dat dus! Dus, alle Coster(tje)s in quarantaine. En dat sloeg er wel even in. Maar……gelukkig is het mooi weer en hebben we een aantal vrije Paasdagen voor de boeg, dus ach, we komen er vast wel door! En bij geen klachten van manlief zitten we hooguit 10 dagen in quarantaine. En natuurlijk weet ik het wel; niet te vroeg juichen Wil, niet te vroeg juichen……

TESTEN, TESTEN, TESTEN

We hebben er bewust voor gekozen om samen in quarantaine te gaan; alle Coster-mannen en ik, want de voorgestelde isolatie van manlief is voor ons niet haalbaar in dit huishouden. Best wel even spannend en we hopen natuurlijk wel dat de eventuele klachten niet ernstig worden……voor niemand! Na 2 dagen gaat het snotteren los in huize Coster en solidair als ik (meestal) ben doe ik ook voorzichtig een beetje mee. ‘In voor en tegenspoed hè?!’ Na een 2^e check-test bij man blijkt er inderdaad sprake te zijn van Corona (de klachten zijn er inmiddels ook) en het is dan ook best wel volgens verwachting dat het virus mij ook te pakken zal krijgen. Dus, naar de teststraat om deze verwachting te laten bevestigen, ik heb immers milde klachten. Waar je normaal gesproken hoopt op negatief leek het me in deze situatie wel handig om ook positief te zijn; dan ook maar tegelijk. Maar nee, het virus komt niet over en ik test negatief. Hmmm……toch wel een goede weerstand? Toch blijf ik milde klachten houden en test na een paar dagen nog een keer weer. Ook op advies van de GGD; “Mevrouw Coster, er is 90% kans dat u het ook krijgt!”. Ga daar dan maar eens tegenin hè? Dus mevr. C gaat weer braaf naar de teststraat maarja, een tikkeltje eigenwijs (lichaam) blijkbaar; wederom negatief……

DAAR IS ZE WEER; DE THUIS-JUF-MAMA

Ondertussen wordt het na de Paasdagen toch ook weer tijd om, hoera, het thuisonderwijs weer op te pakken. Hoewel ik er niet van overtuigd ben dat een paar dagen ‘off-school’ direct gaan leiden tot heuse onderwijsachterstanden in huize Coster (Mensen, hoe deden we dat ‘vroeger’ bij een week flinke griep?!) vraag ik de juffen toch maar om een bescheiden weektaakje want voor de structuur van de dagen is wat verplicht schoolwerk zeer welkom. Leerling groep 4 en leerling groep 2 zijn wel toe aan wat ‘werk’ na een paar dagen van achter het hek in de tuin spelen, ruzie om de zandbakschep, tv kijken, Mariokarten, bordspelletjes en niet te vergeten; verplicht spelen met je broers! We maken samen een verdeling; voor de ochtend-koffie-pauze krijgt de ene leerling prive les, na de koffie de andere. En warempel; dat gaat als een trein! En de peuter? Die vindt het één groot feest dat iedereen bij huis is en benut alle aandacht die hij krijgen kan (dat valt de ene keer overigens wat beter uit dan de andere keer….)

ZOU HET DAN TOCH?

Ondertussen is manlief gelukkig over de piek van de klachten heen en lijken we redelijk  en zonder al te veel kleerscheuren door deze quarantaine heen te komen. Maarja……die negatieve testen van mij… Het blijft wonderlijk. Voorzichtig beginnen we te denken ‘Zou het virus al…?’. Dus, om te kijken of ik dan toch al eens besmet ben geweest schakelen we over op een bloedtest. Dat klinkt heel gewichtig; maar meer dan een speldenprikje in je vingertop en vervolgens een bloeddruppeltje op een soort van zwangerschapstest (Zo zag de test eruit, het was er niet één hè!) is het niet hoor. Voordat ik thuis weer op de oprit kan parkeren (die testmomenten beginnen als een uitje te voelen), is de uitslag al binnen: BAM; antistoffen en ook nog recentelijk. Ongelofelijk……ik moet even aan het idee wennen. Onbewust heb ik het dus al gehad. Kleine blijdschap maar vooral even schrik! Hoe dan? Wanneer dan? En wie……? Dat is allemaal niet te herleiden maar de antistoffen liegen niet en zijn ook de reden dat het virus niet ‘overspringt’ naar mij. En……we konden niet bedenken wie of wat de bron van de besmetting kon zijn. Blijkt die gezochte bron toch waarschijnlijk wel even heel wat dichterbij te zijn dan we zelf dachten……waarschijnlijk ik dus. Ik citeer man: “Juist ja, dus ik heb het waarschijnlijk van jou!”. Goed verhaal, lekker kort!

DE DAGEN TELLEN DOOR

Inmiddels zijn we een week verder en is manlief klachtenvrij. Nu nog zaak onze muiters veilig door deze dagen te loodsen. Maar zij blijven gezond en zonder klachten. Dinsdag testen we nog één keer samen (Om toch nog maar even de zekerheid te hebben dat ik wederom negatief ben……je weet wel, op advies van de GGD want die willen dan toch ook wel graag de zekerheid van 10% dat je het niet hebt zwart op wit hebben). Een familie-uitje naar de teststraat dus. Slingers hangen klaar, koffie en taart en we worden warm onthaald. Ja, met 4x in één week mag je je zeker tot de vaste klanten benoemen! ’s Avonds al uitslag over mezelf; negatief! Maar goed ook, mijn strippenkaart bij de teststraat is vol, alle zegeltjes gespaard en mijn neus begint al spontaan te jeuken bij het woord ‘test’!

HET BLIJFT SPANNEND

De volgende dag volgt de telefonische uitslag voor de jongens. “Mevrouw, ik heb hier de uitslag voor uw zoon, negatief”. Eeeh…..fijn, bedankt maar ik heb 3 zoons……”Ooh, die andere uitslagen heb ik niet en daar kan ik u niet bij verder helpen”. Juist ja………ik heb wel weer geduld, haal nog maar eens diep adem en zucht eens diep. Het zal ook allemaal eens volgens plan verlopen……via een omweg (die ik dan zelf maar weer start) lukt het me toch (soms helpt dat eigenwijze wel een beetje in situaties) de andere twee uitslagen ook boven tafel te krijgen; negatief! Hoera! Nu gaan er nog ‘slechts’ 5 dagen quarantaine in voor de jongens. Dat gaan we dan ook wel weer redden! En dan volgt na 5 dagen de laatste test! We maken er weer een familie-uitje van; deze keer even wat verder weg zodat we er nog een gezellig toertochtje van kunnen maken, je moet toch wat te doen hebben! Volgende dag het verlossende antwoord; 3x negatief! Er wordt gejuicht want; “We mogen weer naar school en spelen!”. Nou, hoe tof is dat?!

TOT SLOT

Het waren 2 fantastische weken maar wij gaan weer (voorzichtig) los!  Nee, het was niet altijd even leuk en nee, ik raad het niemand aan. Maar we mogen uiteindelijk niet klagen, zijn er goed vanaf gekomen. Laten we eerlijk zijn, je hoort ook genoeg andere verhalen. En bij toeval ontdekten we het onverwachte bezoekje tijdig! En natuurlijk waren er van die momentjes die je liever mijdt (ruzietjes, irritaties, huilen, frustraties etc.) maar samen hebben we het gered! En ik? Ach, ik heb weer heel wat ervaring opgedaan!

Ben nu expert in:

• Coronatesten
• (Quarantaine)richtlijnen
• Contact met de GGD

Daarnaast was ik:

• Hoofd-entertainment-team
• Specialist online boodschappen
• Herintreder in het thuisonderwijs
• Mediator tussen de Coster-mannen en als volleerde brandweervrouw bluste ik brandjes (lees: ruzietjes) in dit huishouden!

Oja; mijn BSN-nummer en dat van de jongens ken ik uit mijn hoofd, eveneens het telefoonnummer van de teststraat. Op hun beurt kennen ze mij! Die vriendschap laat ik nu maar verwateren en dit onverwachte bezoek wijs ik de deur!

PS: allemaal onwijs bedankt voor de hulp op afstand, boodschappen, lekkere verwennerijtjes, bloemen, gezellige praatjes aan het hek, raampraatjes, appjes en belletjes!