Juf Willeke

In 2007 studeerde ik af aan de PABO. Even twijfelde ik nog om te starten met de Lerarenopleiding Nederlands maar ik had ook een aanbod voor een parttime baan in het basisonderwijs. En ja, de opgedane kennis wilde ik toch ook wel graag in de praktijk brengen. Ik was wel even klaar met studeren en wilde mijn eigen klas. Aan het werk en mijn eigen toko runnen. Punt. Ik begon met hier en daar invallen en uiteindelijk lukte me het om een fulltime baan te bemachtigen en was ik dus ook fulltime juf, bij voorkeur van een bovenbouwgroep. Even een zijsprongetje; hoe veelzijdig mijn loopbaan in het onderwijs tot nu toe ook is geweest; de kleuters worden niet blij van juf Willeke en juf Willeke niet van hen. Dat is gewoon een vastgesteld feit.

Functie

Ondertussen kreeg ik er nu een heel belangrijke, maar gelukkig gedeelde, functie bij.

Een functie die 24/7 wat van je vraagt.

Een functie waar geen handleiding of opleiding voor is.

Een functie waarbij je af toe geen behang genoeg kunt hebben om er wat achter te plakken.

Een functie die je andere inzichten geeft.

Een functie die je uitdaagt tot een groot organisatievermogen.

Een functie die ik overigens zelf had gecreëerd hoor….namelijk die van ouder, en in mijn geval, moeder zijn! Met alle liefde en toewijding natuurlijk want onze (lees wel: ik heb ze natuurlijk niet alleen) boys zijn schatjes en scheetjes eerste klas maar de realiteit is natuurlijk ook net zo goed dat ik af en toe vreselijk moet zuchten…..laten we het ouderschap vooral niet zien als een grote roze wolk (wat ook wat lastig gaat met jongens) want het is ook keihard werken. Maar dat doen we graag en met liefde.

Is dit wat Wil wil?

Terug naar die functie. Die functie zorgde er voor dat er in mijn werkzame leven ook het een en ander ging veranderen; van fulltime naar parttime werken. Dit alles natuurlijk in goed overleg met de man met wie ik de functie van het ouderschap deel. Ik wisselde van groep, was gymjuf, ICT’er en maakte zelfs een tijdje een uitstapje (1 dag per week) naar een andere school. En voor je het weet ben je 10 jaar verder. En opeens was daar een soort van onrust in mij. “Is dit wat ik wil (blijven doen)?”. Ik had het nog naar m’n zin maar er kriebelde ook iets in mij. In mijn vrije tijd hield ik me veel bezig met ‘talig en schrijvend’ vrijwilligerswerk en dat vond (en vind) ik ook heel leuk om te doen. Tijd om daar eens wat mee te gaan doen? Maar ja, wat dan? En hoe dan?

Vertrouwde uitdaging

Er kwam een vacature bij een communicatiebedrijf voorbij en ik solliciteerde. Gewoon, omdat het me leuk leek, te ervaren en zien wat er zou gebeuren. En het is ook wel eens goed om af en toe uit je comfort zone te stappen. Want ik ken mezelf; dol op uitdagingen maar het moet wel een beetje bij het vertrouwde blijven. Ik werd het niet, waar ik alle begrip voor had. Maar ik was wel teleurgesteld. Niet zo zeer om de afwijzing, maar om de uitdaging die nu weg was. En dat was het dus; ik zocht een nieuwe uitdaging. Ik volgende een loopbaancoachingsdag (wat een woord) en aan het einde van deze dag had ik het helder: ik ga, naast mijn baan in het onderwijs, voor mezelf beginnen. Als tekstschrijver.

SchrijfWIJS is geboren (en de baby ook)

Oke. Dat klinkt heel stoer. En leuk. Een gaaf. En spannend. Een naam was zo gevonden (en er bleef nog een heel rijtje over met slechte namen die uitermate grappig waren maar het toch net niet haalden). Het logo werd ook snel vormgegeven. Inschrijving bij de KvK: check.

Daarna een verplichte rustpauze (lees: zwangerschapsverlof). Zoon nummer 3 kwam gezond en wel op de wereld en zoetjesaan werd het tijd om (weer) aan het werk te gaan.

Maar dan…..dan is het natuurlijk ook wenselijk dat je werk hebt, opdrachten binnenhaalt. En oh oh oh….wat was dat lastig. Met een kleuter op school, een peuter aan je been en een baby op de arm maar hopen dat men je vraagt. En natuurlijk zelf actief bevragen en jezelf bekend maken. Eerlijk? Het viel me tegen en het heeft ook wel en traan gekost af en toe (toegegeven, daar zullen de hormonen ook wel aan bijgedragen hebben).

PR & Communicatie

Maar….met het nodige geduld, doorzettingsvermogen en netwerken begonnen de opdrachten binnen te komen. Van correctiewerk tot het schrijven van artikelen. Van Social Media tot verslaglegging. Van webteksten tot beleidsplannen. De afgelopen jaren heb ik de focus meer neergelegd op PR & Communicatie. Want mijn werkzaamheden zijn heel divers en vallen niet onder de noemer Tekstschrijver. Dus vraag je me nu wat ik doe? Dan geef ik aan dat ik ondersteuning bied op het gebied van PR & Communicatie en leg met alle liefde uit wat ik daarin voor je kan betekenen.

Ik heb een netwerk van leuke opdrachtgevers opgebouwd en verwelkom nog steeds nieuwe opdrachtgevers. En het allerleukste is dat ik nu werkzaam ben in en voor verschillende sectoren. Van de zorg tot agrarisch (het bloed kruipt toch weer waar het niet gaan kan). Van entertainment tot cultuur. Van evenementen tot detailhandel. En natuurlijk blijft ook het onderwijs!

Een leuke baan is half het werk!

Ik kijk terug op 5 fantastische jaren waarin ik mezelf heb kunnen ontwikkelen tot waar ik nu sta met SchrijfWijs. 5 jaren van hard werken, teleurstellingen, bikkelen maar ook successen, leren, mooie opdrachten en genieten! En dat ga ik gewoon voortzetten, naast mijn leuke baan in het onderwijs!

Want: “Een leuke baan is half het werk!”

Vandaag eet ik er een taartje op met mijn mannen. En bij een jubileum hoort ook een cadeautje. Maar daarover later meer!