Quarantaine

So far so good. Maar dan……de tweekoppige directie van IKC Coster ervaart wat lichte klachten en er wordt verhoging vastgesteld. En dan gaan opeens alle alarmbellen af. Tijd voor een Coronatest op dinsdagmorgen. Voor mij niet de eerste keer, voor de andere directeur wel. Maar die wordt echt heel goed gerustgesteld door zijn zoon: “Pap, die stok gaat maar 3 meter je neus in!”. Kijk, hij lijkt op zijn vader, ook het principe van ‘goed verhaal, lekker kort’. De meningen over het gepurk in de neus en wellicht zelfs in de hersenpan zijn wat verdeeld (ik acht de uitspraak van de andere directie hierover echt niet geschikt voor Social Media…) maar we zijn goed uit de strijd gekomen en nu begint het grote wachten. En dat heeft een beetje z’n weerslag op iedereen. Want we zijn de hele tijd druk met “Hoe voel ik me?” en bij de leerlingen leeft vooral de hoofdvraag “Heb je de uitslag al?”. Want……we moeten nu echt even in quarantaine en dat betekent niet buiten spelen en ook niet spelen met kinderen van andere IKC’s. En als je die dan ’s middags wel met elkaar lekker buiten ziet spelen is dat best even slikken……begrijpelijk! Ondertussen werkt de directie vanuit huis, in wisselbeurt. Het schoolwerk staat een beetje op een laag pitje vandaag want ‘Ja, we zouden bij oma zijn vandaag en dan hoeven we niets te doen!’. Tja….breng daar maar eens iets tegenin! En gelijk hebben ze!Er is trouwens nog wel iets wat de jongens blijkbaar ook bezig houdt: “Mam, als jij nou Corona hebt, hoe komen we dan aan de boodschappen?”. Of dit nou een blijk van waardering is voor mijn wekelijkse gezeul met die boodschappen of dat het vooral het belang van ‘hoe-komen-we-aan-lekker-eten’ is, laat ik maar even in het midden……

Positief nieuws!

Woensdagmorgen komen dan de verlossende positieve berichtjes! Nee, niet positief getest, maar negatief! Hoera, er wordt gedanst en gejuicht in de keuken en oma wordt gebeld: ‘Oma, papa en mama hebben geen Corona en nu mogen we volgende week weer bij jou komen!’. De vrije schooldag bij oma wordt dus zeker wel gewaardeerd! En oja, de verhoging is inmiddels ook verdwenen.

(Niet) pedagogisch verantwoord

En dan terug naar de realiteit van het schoolwerk; het is immers woensdag dus er is geen excuus. Soms is de motivatie even een beetje te zoeken maar het vooruitzicht dat als het schoolwerk voor de lunch klaar is en er daarna “ge-mario-kart” mag worden, doet wonderen. Nee, dat is wellicht niet geheel (of geheel niet) pedagogisch verantwoord. Ja, ik weet dat leerlingen juist vanuit hun intrinsieke motivatie (heerlijke onderwijsterm, google maar even) aan het werk moeten maar hé mensen, ik ben naast juf ook ‘gewoon’ moeder en zet soms even de middelen in die op dat moment het beste werken. Ook als het wellicht niet zo verantwoord is……die verantwoording neem ik dan maar op me. Maar ik weet zeker dat er nu vast, al dan niet stiekem, instemmend geknikt wordt onder vele lezers van dit blogje!

Baby-opvang

Onderdeel van kinderopvang binnen een IKC is ook babyopvang. Heel schattig en leuk allemaal………maar die fase zijn de jongens hier gepasseerd! Maar wat een geluk; donderdag was het “nationale-breng-je-baby-naar-haar-tante-dag”! En laat ik nou die tante zijn en die baby ons lieve nichtje! Mooie uitbreiding van onze kinderopvang deze dag (en hartstikke leuk en gezellig!). En baby en peuter hebben samen even gezellig online mee-vergaderd met de collega’s van IKC Magenta. Is goed voor de bingo-kansen op de kaart “digitale meeting”; kruis “weer kinderen in beeld” maar door!

Eigenluk of eigenlijk?

De rest van de week verloopt redelijk soepel. En natuurlijk, er is altijd dat ene moment waarop het even mis gaat. Zit je midden in de uitleg van spelling; “je hoort /ug/ maar je schrijft /ig/ en je hoort /luk/ maar je schrijft /lijk/ (wie heeft dat ooit bedacht eigenluk?) en dan hoor je naast je: “Mama, isse poepie, ikke luiuh!”(lees: lieve mam, ik heb een grote behoefte in mijn luier gedaan en zou het fijn vinden als je me nu even verschoont). Ik probeer het nog even uit te stellen maar dan: “Neeeheee, nu luiuh!”. Oke oke, peuters wil is wet in deze. Tijd voor een schone luier dus. Peuter ook weer blij!

Tekenen op de tafel

Oja; hoe het gaat met het tekenen op de tafel? Gaat prima! De tafel heeft de hele week al dezelfde houten kleur. Wat ik dan weer niet kan zeggen van de kinderstoel en de keukenvloer……er is dus nog steeds winst te behalen!